آکوردهای مانی رهنما

تحملم کن اگه شکستم , اگه که خستم تحملم کن اگه به سوگ خودم نشستم برای گریه که فرصتی نیست بذار بمیرم بذار تقاص سقوطمو از خودم بگیرم اگه نگاهم ماته , سرده اگه وجودم غرقه درده گناه من نیست باور کن تو رو که دیدم دنیام لرزید تمام روحم از هم پاشید بیا شبامو پرپر کن برای ام

ته چشمات یه جایی بود که آدم قلبشو میباخت سکوتت بی تفاوت بود و چشمات کارمو میساخت ته چشمات یه چیزی بود شبیه حسه تنهایی گناه و جرم من اینه تو تو بی اندازه زیبایی ترکت کنم بگیره گریه ات کز کنی کنار دیوار بشکنی اما نترسی از سقوطه یک سپیدار ترکت کنم بگیره گریه ات کز کنی کنار دیوار بشکنی اما نترسی از سقوطه یک

از من و تو روی ساحل تنها یک رد پا مونده رفتی اما رنگ چشمات تو نگاه دریا مونده از من و تو توی جنگل بین شاه بلوطای پیر هنوزم عکس دو تا قلب رو تن درختا مونده از تو تنها یادی مونده پشت این پنجره ی سرد یاد اون چشمای نازت که منو دیوونه می کرد یاد اون

یک لحظه درکم کن تا فرصتی مونده تردید تو ما رو از ریشه سوزونده یک لحظه درکم کن یک جای این تقویم کی گفته عشق من ما سهم هم نیستیم یک لحظه درکم کن ای آخرین همدم گناه من این بود که عاشقت بودم یک لحظه درکم کن حالا که دلگیرم حالا که می سوزم حالا که می میرم یک عمره که می خوام راهی فردا شی اما نمی ذارن هم پای هم باشی

چه فرقی بین آدم هست یکی مثل من عاشق شد یکی هم مثل تو رفت و از این احساس فارغ شد سرم چی اومده بی تو کجاست اون آدم قبلی اگه دیدی یه وقت مردم خودت مظنون این قتلی برو یک لحظه دنیاتو بدون من تصور کن برو تنهاییتو یک روز با هر چی که می خوای پر کن کنار هر کسی باشی نگاهت می مونه پیشم شکست از این و اون بازم برت می گردونه پیشم همیشه بین ما دیوار دلیل فاصله ها نیست یه وقتایی گناه از ماست جدایی کار دنیا نیست همیشه