آکوردهای شروین حاجی پور

به جای من یه قاصدک یه روز میاد توو خونتون توقدرشو بدون بعد من اگه نبود کسی به یاد من تو شعرمو بخون به جای من شاید یکی بیاد که می فهمتت که می بره فکرمو از سرت بعد من شاید یکی بیاد که می شناستت که بیشتر از من می خوادت تمام من بیا ولی تو به مزار من یه لاله جا بذار) ×2 (یه ار

نشد بشم اون شازده اون مرد که یه روز میاد با یه اسب قشنگ ‏ میبرتت از این شهر سرد ‏ نشد که ماه بتابه رو ما ‏ بریم بیرون از زیر این سایه ها ‏ نشد بره از رو سرمون این ابر سیاه ‏ تو اگه بی من بهتری ترجیح میدم بری ‏ ولی قبل رفتنت بیا دستمو بگیر ‏

من به هر شعری که شاعری غیر از من گفته و دوست داری من به هر آهنگی که یه روز تو بارون تو بهش گوش دادی من به هر رنگی که بین رنگا یکبار انتخابش کردی من به هر چیزی که یه دفعه اش E می ارزید امتحانش کردی آی حسودیم میشه وای حسودیم میشه من به هر چیزی که رد میشه از پیشت آی حسودیم میشه وای

برای توی کوچه رقصیدن برای ترسیدن به وقت بوسیدن… برای خواهرم خواهرت خواهرامون برای تغییر مغزها که پوسیدن! برای شرمندگی برای بی پولی برای حسرت یک زندگی معمولی… برای کودک زباله گرد و آرزوهاش برای این اقتصاد دستوری… برای این هوای آلوده برای ولیعصر و درختای فرسوده… برای پیروز و احتمال انقراضش برای سگ های بی گناه ممنوعه! برای گریه های بی وقفه برای تصویر تکرار این لحظه…

من جاده رو برات صاف می کنم هر چی سرابه رو پر آب می کنم بیا بریم من از رو مین و بمب و شنزار می دوئم جای کمرت شلاق می خورم بیا بریم بعد ما بارون می باره عطر آزادی پر می شه این خونه از رقص و گل و شادی ما بریم تو سینه ها رگبار و آهن نیست دیگه هیچ خاکستری از جنس آدم نیست من بالاتو برات باز می ک

برو‌ نمیکنم هیچوقت تلافی گرفته گریت برا چی برو تعارف نداریم اون آقازادست و من یه سرباز فراری بیبی لج نکن دنیا همینه بعضی وقتا ردیفه بعضی وقتام کثیفه برو برسی به رویات یه روز نری من خودم میرم از پیشت دنیا نیس شبیه فیلما کلیشه بم نگو پس اون قولا چی میشه برام نفرستش شاید بهشتو بیبی بهشتو هیچکی ندیده دستاشو بگیرو نم پس نده یواشکی بم تکست نده اگه دلت تنگ شد برام چشاتو ببندو فرض کن منه چشماتو ببند کنارتم هنوز

اون روزارو میبینم همه بچه های هی پاپ دارن کنسرت میذارن رو استیج میلاد… انگار دور از باوره ولی میدونم… آخرش این قصه قشنگ میشه اون روز میاد… میره دستا بالا پایین نسیت تو راه قرمز آبی… همه رفیقیم نیست کسی از کسی شاکی هنر میمونه تو وطن نمیره رپرا فن… صدا بیت ناب میاد میشه تهران قشنگ دم در لابی پارک کادیلاک قرمز… زیر زمینیا گذاشتن اجرای زنده… هرکی با عشقش هرچی که عشقش!! گوش میده جالبه هر کی یشکله… امید بوده تو دل این خونواده از قدیم هر کجا که باشیم بازم تو د

اون خال کوچیکو رو ترقوه چپتو خط بالای لبتو موهای سیاه تر از شبتو به دنیا نمیدمشو تن صداتو صبح که لا ملافه ای غرغراتو وقتی خسته ای کلافه ای چشم غرت به دخترارو وقتی توی کافه ایم به دنیا نمیدمشو صدای قلبم وقتی پا میذاری تو خونه اون عطرمو که گفته بودی بوش خوبه هر قولی بهم دادی حتی اگه دروغ بوده به دنیا نمیدمشو آخه همیشگیمی دنیارم

ببین بعضی وقتا نمیشه که بشه هرچند میدونم که تنگ میشه دلت صبر کن میگذرن این شبای غمگین دنیا داره روزای قشنگ و زشت گریه نداره آخه که گلم یه روز میرسیم باز بهم یه روزی میشه دردا تموم اشکاتو پاک کن از روی گونه هات هیچکی نمیاد اینجا به جات تو به یادم بمون میبوسمت انگار این آخرین دفعه اس

بیبی هیچی دائمی نیست حتی حس بین ما پس نمون پای چیزی که میدونی اشتباست من نیستم آدمش لطفا زندگیتو نسپرش به باد بیبی هیچی دائمی نیست حتی عطر پیرهنت که میره از روی پتوم و خاطرت رو میبره من قول میدم کنم یه چند ماه بالشو بغل اما آدما دروغ میگن تو نکن باورش هیچی دائمی نیست حتی قرص و زهر مار

دستمو بگیر نمیگم کجا جا فقط پاشو بریم یه جای دور منو ببر یه جا که درد نباشه توش بریم بالای کوه تهرانو بده از بالا نشون بهم بگو بر میگردن باز روزای خوب دستامو بگیر ببین چقدر دارم بهت امید نشون بده رنگارو بهم بگو تمو میشن روزای سیاه سفید وقتی حواسم به تو پرت میشه همه چی قشنگ میشه منو ببر هرجا میخوای مگه هیچجا ب

خودم میدونم واسه استفاده بودم که تموم میشه برات تاریخ انقضام یه روز من میدونستم وقتی راه بیوفته کارت من با قلبم تو ته زباله دونم یه وقت نکنی کورم اگه تو چشم دروغ میگفتیو نمی آوردمش به روت من امید داشتم به تن سنگ سرد تو فکر میکردم یه آدمه نجیب ساده توش هست شنیدم حرفاتو فکر نکن حواسم نبود حرف نزدم پشتتم چون تو مرامم نبود یه لحظه هم نزاشتم هم خیس بشن چشات با ا

اگه میشنوی صدامو الان یعنی تونستم یعنی گذشتم هرجوری میشد از حسم یعنی قبول کردم که تو نبودی قسمت یادمه یه روزی رو که بالا گرفت بحثه گفتی بم که با من بودن واست کسر شانه میدونستم من از همون روز که دیگه کاغذیه قلبت حالا تکست هامه تتوی گردن رفیقا صد تا مث تو صبح تا شب میرن و میان همه میخوان باشن فقط اونجوری که میخوام دیگه از اون بچه معروف عقده ای هام میخواستی نشنوی صدا

ندارم پول توی بانک ندارم بنزین تو باک ندارم حسشم که بگم برات ندارم ماسه و شن بسازم خونه برات خلاصه ندارم آه تو بساط ندارم تاج سفید بزارم روی سرت ندارم نقل بریزم رو دامنت ندارم یه شاخه رز بزارم لایه موهات اما بازم توی رویا دارمت

من فکر کنم جهان دیگری باشد برای من که نه، برای شعر هایم وگرنه من که خنده دار میمیرم منو تمام نا تمام عیب هایم من فکر کنم جهان دیگری هم هست خدا بگو جهان دیگری داری که قطعا عشق یک وجود نامیراست که زنده نیست در این سرای پوشالی وگرنه من که خنده دار میمیرم سقوطی سخت از درخت نارنگی و یا یه آب نبات گیر کنه تو گلوم موقع ی چرت و پرت گفتن و رندی و تو نشسته ای به

نری برگردی ببینم نیستی خودت نری قلبتو دفنش کنی تو مخت نری ارزون بفروشی نگاتو بهشون نری بفروشنت به امیر دبی نشه ببره باد هرچی خاطره بود از تو ذهنت پاکم کنی منو به زور بری من میمونم با یه عالمه شعر که نوشتم واسه کسی که نموند نرو دیره گلم داره میشه غروب نرو سرده هوا نرو مقصد دور نرو من میمیرم برا دوتا چشات ندی چشماتو به هر آدمی نشون نرو دنیامو میدم واس دنیای تو نده واسه دینارو درهم دلتو نرو عزیزم من دارم بیمه ی عمر نرو میپرم فردا صبح از روی برج نر

پس میدمت تو رو به جاده های صاف پس میدمت برو با لاله ها بخواب پس میدمت به ماه به لحظه های خوب پس میدمت برو واسه خودت بمون پس میدمت تو رو دار و ندار من این شعر کافیه اینجا برای من پس میدمت ولی دنبال من بگرد پیدام کن و ولی اینبار اینبار اینبار اینبار برنگرد اینجا برای تو هیچ چیز جز من و گیتار و گریه نیست گریه نیست گریه نیست پس میدمت تو رو ا

تو میوه ممنوعمی اما برداشتمت من از رو زمین انگار قبلا یکی تورو از شاخه چید و انداخت زمین مثل من نشینه غم به دلت زخمات واسه همه زشته واسه من خوشگله نمیذارم هیچ کسی برسه دستش بهت آخه تو ریشه نداری مثل من خرابی مثل من شدی از آدما فراری مثل من میخوام قلبمو بدم بهت آخه تو بارون ندید

به دنیا اومدی و باز کردی چشماتو دیدی زیر پات پدالای پیانو مامان میزد برات قطعه های باخ و شوپنو ... منم آدم پنجره توی اتاقم شبا به پیانو زدنت گوش میدادم خواب میدیدم میدن یه روز بهم پیانوتو ... بزرگ شدیم تو رفتی مدرسه ی موسیقی منم یه چند سالی جمع شد پول تو جیبیم خریدم تو حراجیا یه گیتار دسته دو

تو مال این زمین و این شهر نیستی! شبیه این آدمای بی قلب نیستی… تو مال آسمونی؛ برگرد خونت! تو مال این زمینِ پر درد نیستی… تو عطر یاس میدی؛ زیبای مغموم که گلبرگ هاش ترک خورده برو برو که دوره خونه از تو… برو که عطر یاسوُ سیل برده… خوب من زندگی اصلا یه جای دیگس! این

نمیخوام بمونی پیشم از سر ترحم میدونم اینجایی چون مقدونی نیست حالم خوش نمیخوام دلت بسوزه واسم ترجیح میدم نبینی رو تنم تو جای زخمو نمیخوام بفهمی من یه آدم ضعیفم ببینی با هر خراشی تیکه پاره میشم نه میخوام بسوزی و بسازی نه میخوام امید از توی دلت بگیرم نباش نباشی بهتر گلم برات نباش با اینکه اینجا لازمه هوات نباش نباشی بهتر گلم برات نباش با اینکه این

با یه تلفن میشه خونه پر اما بازم من فقط میخوامت تورو حالا هی بذار برو بازی بده منو من عاشق اینم همش ببازم به تو دوست دارم هرچیو باشه برام بد من مازوخیسمی تورو دوست دارم چون میدی عذابم چون حالمو میکردی خراب تر هر مشکلی میشه با یه تماس حل به جز تو معضلی برام بد هیچی جز نبودنت برام سخت نیست و فکر تو میکنه کلافم یه مشت … میان دورم هی جلو من م

زیر نور آباژور نشستی گوشه ای تخت میام نزدیک بهم میگی برو عقب میگی نکن نگام میکنیمون سر فهم با نگات میزنی حرف بهم میگی عاشقتم میگیری دستمو سفت سرمه توی گوشیم با ناخونت میکنی کف دستمو زخم بت میکنم اخم تو بغض میکنی بهم میگی وقتی برم بگو چیکار میکنی میگم نداره فرق همینه که الان هست میزنی به بازوم چنگ من میگم قرصاتو باز یادت رفت نمیدونی فوش ب

سر تا پا دروغی خوندم از چشات نداشتی تو شیکم یه روده ی راست از خیر خوشیا گذشتم برات اما نموندی پای حرفت یبارم حالا دیگه میخوام تو سرم نیای من آرزومه پاک شی از تو خاطراتم نمیکنم دیگه غروبام هواتم بیزارم از هرکی شبیته برا من مردی دیگه نیا اینوری خوردم مسیرت نباش جلو چشات که دیگه برا

اگه بودی برا من حتی اگه بودی برام بد بازم نداشت برام فرق فقط بودی برا من حتی اگه میزدی بهم زخم بازم نداشت برام درد اگه بودی برا من گفتم حتی یه دقیقم بری از تو بغلم ببین میشه دلم تنگ گفتم میشی برام شر ببین اگه بشه جنگ سرت میدم برات سر برات میکشم آدم نمیذارم یه دقیقم تو دلت بشینه غم تورو میذارم تو کوله

باید برای گریه ام دستان تو مرهم شود بر من بتاب سایه ات از سر مبادا کم شود در ناخداگاه منی با خود در افتاده ام ببین قدری اگر دیوانه ام چون عاشقت هستم همین من سخت دل دادم تو را بس ساده ام بنگر مرا در دام تو افتاده ام گر عشق را تو مقصدی من انتهای جاده ام گر

پرسیدم عشق یا آرزو گفت من واسه اون میندازم تموم رویاهامو توی آب جوش گفتم نیست منطقی میرسه یه روز خسته شیو میبینی نداری توی جیبت حتی یه قرون گفت بودم لنگ پول ولی نه لنگ آبروم با استخونامم شده میسازم سقف واسمون بحث بالا گرفت چشام تو چشم آینه خالی کردم روش دوتا تیر و پاشید روی پرده خونو من بردم ولی مرد توی آینه مرد یه پسر بچه موند که فکر میکرد شده بزرگو تیز شد ناخوناش لکه خون رو دندوناش خواست مرد شه ولی دید داره میشه گرگ

چقد رنگ زدنمون دیوار وسطمون چیدن سد شدن جلومون … ! راهمونو بریدن اما تو موندی پیشم چقد حرف پشت سرمون زخم روی تنمون زدن … ! و آسمونو گرفتن ازمون اما تو موندی پیشم اما اون روزا گذشت رفتم باز راهو کج … ! تو رو دادم از دست رفتم رو تل حسرت … ! سال ها رفت اونی که مونده یه کوه حسرت نگاه نکن به خنده هام منم از همون آدمام … ! که دردشونو میبرن تو

من اون آشغالم که هیچ جا آشنا نداشت که سند نذاشتن توی پاسگاه براش که میکنه هرچی تلاش بازم نداری رنگی حناش من اونم که ازتون دلش خونه نمک ریخته شکسته نمک دونش من اونم که هرکی که عاشقم شد یا دیوونست یا که من اونم که گذاشتین یکیو کنارش نداره حتی واسه خوندن اجازه اونی که میخواست اینجا بمونه اما خندیدین هر روز به حالش من اونم که