آکوردهای دنگشو

تو در فتنه از حد به در کردی تو با من ز بد هم بدتر کردی ز سوی نگاه تب آلودت منه تشنه را تشنه تر کردی پس از آرزوها پس از جستجو ها ندانی که ای مه چه ها کردم تو را بینه خوبان جدا کردم صدا را به دل مبتلا کردم ته کوچه نامت صدا کردم خطا کردم ای مه خطا کردم تو را با شبم آشنا کردم

مرا خود با تو چیزی در میان هست وگرنه روی زیبا در جهان هست وجودی دارم از مهرت گدازان وجودم رفت مهرت همچنان هست مرا خود با تو چیزی در میان هست منو تو حال خوب خانه بودیم در آن خانه هنوزم آسمانهست از آن نقشی که بر دیوار کندیم دو دل مانده که شعرش یادمان هست مرا خود ب

دیدار یار غائب دیدار یار غائب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد بر تشنه ای ببارد ای پیک آشنایی دانستم از کجایی پیغام وصل جانان پیوند روح دارد دیگر غمی ندارد با دلبری برآرد دانستم از کجایی ای بوی آشنایی ....دیدار یار غائب

آخر قصمه اما قصه ی آخرم این نیست آخرین راهی که باید من ازش بگذرم این نیست آرزوهامو برای خاطراتم دوره کردم کجای خاطره باید پی آرزو بگردم خسته ام از هرچه رسیدن اگه پشتش سفری نیست برکه ی امن و نمیخوام وقتی موج خطری نیست می رسم نه واسه موندن من مسافرم همیشه مثل

سر رای برگشتنت آینه میکارم گلدونای دلتنگو رو پلّه میزارم لحظه های بی قصه رو طاقت ندارم چشم من به راه عشقه رفتنت گناه عشقه اون روی سیاه عشقه ای ماه من، ماه من تو چاه عشقه یادمه اون شب که رفتی چشمو بستم شیشه عمر جوونیمو شکستم تا به تو پیغام دلجوئی فرستم