آکوردهای دایان

من و شب سه تایی بیدار اونی که جاگذاشتم صدای گیتار دلینگ دلینگ شاید آروم بشم طبق معمول با نور کم مخِ لعنتی حس تازه میخواد ... یه فرکانس ممتد این مخو داره هنوز گیجم از اتفاقِ دیشب، دقیقا نمیدونم که کی مونده بود پیشم هنوز سردرد با تصویرای تارش هنوز سردرگم، سر میره رو بالش من یه کاکتوسِ تنهام من کابوسِ شبام یه گوشه لش که حس و حالش نبودُ یه نخ سیگار با چشو چاله کبودُ تاثیرش از بی خوابیه زیاد، این فکر و

‏ حسابی غمگین تو خاطات دیروز اون که تنها تو خاطراتش میسوخت ‏ اون که به یادش میاره اون نگاتو ‏ خداییش چقدر خوب بود این خونه باتو ‏ دیروز لا قفسه کتابا زنده شد ‏ همه تصویرا اتفاقا ‏ پیدا کردم آلبوممون رو ‏ یادته میگفتی اینجوری بمونو ‏ نرو بیرون از خونه بی من ‏ نذار تنها دچار افسردگی شم ‏ حالم خوبه با تو بی شک ‏ زود برگرد بیا دوباره پیشم ‏ بدون تو روزام سخت میره ‏ عزیزم بوی تو از روی تخت میره ‏ چشم های من به این در بازم خیره ‏ بدون تو نمیشه دلم

‏ نمیفهمی منو ‏ نمیفهمی منو ‏ نمیفهمی منو واقعا در کل ‏ حالم بده تو منو واقعا درک کن ‏ حرف بزن هی حالمو بد کن ‏ زخم بزن من را به را الکل ‏ همیشه ترسیدم از دوست داشتنت ‏ یه بارم نگفتم ولی دوست داشتمت ‏ به خریت زدنو قبول دروغا ‏ یه وقتایی معنای دوست داشتنه ‏ خنده ها برا تو , غصه ها برا من ‏ با اینکه نداشتی حوصله برا من ‏ میگفتم دعوتیم امشب دوتایی باهم ‏ میگفتی امشب نه من حوصله ندارم ‏ من همونم که بودم اسیرت ‏ شکوندی منو حالا چی شد نصیبت ‏ دارم سر میذارم رو

اولین شب تورو دیدم حسابی شکسته بودی دور شده بودی از جمع دوستات گوشه ای تنها نشسته بودی منم دلگیر از رابطه قبلی گفتم شروع جدید یه رابطه هم بد نی اومدم جلو روتو اسمتو پرسیدم اسمتو گفتی بعدش اسممو پرسیدی کم کمَک شدن تصویرامون باهم دوتا دیوونه دو ادم نا اهل دور شده بود از زندگی ما غم خوب میساختیم با زیاد و با کم خودش میدونه اسیر چشماشم دلم میخواد که کنار اون باشم برام بودن تو آغوش اون خوبه

گله دارم از این سردرگمی ها منو باورم کن این و حس کن که من خیلی تنهام خیلی منو باورم کن برو میخوام تو تنهایی بری برو میخوام نه نرو تو دنیایه منی تو رو میخوام میمیرم اگه تو بشکنی نمیذارم دیگه بی من تنها بری آخه نمیدونی تو عشقمی میمیرم بی من تو تنها بری باورم کن , منو باورم کن باورم کن , منو باورم کن نگو میرم دیگه تا آخرش این بار راه و دیدم راه

پنجره رو وا می کنم آسمون نگاه می کنم اگه دیدم هوا خوب بود میام آروم صدات می کنم می چینی واسم میز صبحونه رو میشینی میگی عشقم بخور صبحونت و از تو چشمات اینو می خونم می خوای بهم بگی امروز و نرو منم تو عشقمون هنوز سرپام هنوز دوست دارم و از همین حرفا تو هم بهم میگی تو هم دوسم داری پس نرو نذار تنهام نیستی تو این خونه نه هیشکی دیگه نمی تونه جاتو بگیره و هنوز تنهام با اینکه غمگینم هنوز سرپام نیستی تو این خونه و هیشکی دیگه

اولین بار چشماتو دیدم یه نگاه ؛ آروم و تیره یه دنیا غم کنجه نگات بود چشمای تو دروغ نمیگه وقت خداحافظیمونه هنوز نگات غمگینو تیرس عکس یکی کنجه نگاته ولی اون یه یار دیگس

شروع قشنگ و تصویرای عالی حال میداد حتی شستن بشقابی یه سقف محکم و بدون شکافی دلا آروم بودم و انگیزه بود کافی دلا لرزید و نفهمیدیم چی شد فقط آینده گذشته هیچی شد پس سیاست از رابطه قیچی شد نفهمیدیم چطور را بطه جدی شد منو میخواستی کنار من بودی ته سال اول رسید به خوبی منم خوبم بدون کمبودی دل نمیکنم ازت نه به این زودی من عاشق تو بودم و با همه وجودمو ترانه هامو خوندمو بگو چرا نموندی ؟ من عاشق تو بودم وترانه هامو خوند

میخواستم شرایطم بهتر از این باشه میدونستم حق تو بهتر از ایناشه میخواستم بسازم یه زندگیِ بهتر به سلیقۀ تو اگه باشه چه بهتر یه سقف محکم که بی‌ترک باشه دوخوابه، لوکس و گرم و کمی با نمک باشه یه خوابش صورتی با تخت خوابی قرمز !یه دخترک تُپُل بجای سگ باشه !میخواستم دنیای تو رنگی منگی باشه !ریلکس و راحت بدون هیچ دنگ و فنگی باشه !عشق بازیمون رو تخت خواب خالی، عین فیلم اکشن جنگی منگی باشه دوست داشتم همیشه یجور

این روزا ترانه گفتن حس و حال تازه میخواد از من اون یار قدیمی این روزا اجازه میخواد واسه دوری واسه رفتن واسه ی رهایی از من منی که دریای خشمو دیگه طوفان شده ساحل ولی آروم میگه چشمو میدونه نمیشی عاقل تو خیلی وقته که رفتی از کی هی اجازه میخوای منم چند وقته که مُردم چی از این جنازه میخوای واسه دوری

چند روزه تو هم درگیری با غم من گیر میدم بهت تو گیر میدی به من حرف و گله ای اگه داری پشت سر نه تو رو خودم بزن بگو بدم بگو لجن بگو در میاد از کارات بازم لجم نمیدونم کجایی ولی به یاد تو میزنم بازم آروم آروم قدم تو که باختی منم باختم کی برده پس دلامونو گر

‏ الا یا ایها الساقی ادر کأسا و ناولها ‏ که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها ‏ شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل ‏ کجا دانند حالِ ما سبکباران ساحلها ‏ همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر ‏ نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها ‏

بین من و تو این روزا بازی ادامه داره ته این بازی میبینی که کی بیقراره بچرخ تا بچرخیم تا آسمون ستاره بین من و تو تا ابد بازی ادامه داره چی آوردن به سرت چی آوردی به سرم موهامم سفید شده ولی هنوز پسرم تو که ضربه میزدی قلب بی سپر میمرد با دست خالی نمیشه هیچ جنگیو برد

از وقتی رفتی نشد دلم آروم بگیره هرکاری کردم نشد عشقت بمیره دریا که میرم رو ساحل غم اسم تو هربار هی مینویسم جنگل که میرم ابری که میشم تو بادوبارون باز خیسه خیسم وقتی میرم کوه دلم خیلی میگیره انگار تو اوج قصه ی عشقی یکی بمیره

حسابی خسته شدم و حسابی پُر دردم به جونِ جفتمون قسم برم برنمیگردم دست به هر کاری زدم که تو برام بمونی همشو پایِ تو دادم ، عشق و عمر و جوونی مهم نبود که چی شده ، مهم بود که چی میشه یادت نره تنها بودی ، جز من میموند کی پیشت گاهی یه تکیه گاه بودی گاهی مثلِ یه بچه خودم اجازه میدادم چشات حریفِ من شه

یه احساسی باید مونده باشه بی تردید یا بی رحمی به احساسم داری میخندی دارم میبینم اون روزیو که بی حرفی همون روزی که ساکت بودیو میرفتی نپرسیدی بعد تو این دلم چی میشه نگفتی قصمون عاقبتش چی میشه دوستت دارمات این روزا سهم کی میشه تو این شبها که تنهام میمونه کی پیشت زمان میرفت ولی تموم نمیشد درد یه روزایی یه احساسی تلنگر زد یه روزایی باید مُرد و تحمل کرد تو میخواستی بری کاریش نمیشد کرد میدونم کارت اون روزا مهم تر بود میدونم حق تو روزای بهتر بود بهم گفتی تحمل کن تا سال

چطوری دور بشم از تو این همه خاطره ها چی چی شد که دور شدی از من چقد فاصله داری یکی باید به من بگه پسر کجای کاری همه ی عمر تو میره ولی تو کلشو خوابی بیا بی معرفت من گره افتاده تو کارم میدونی بهت مریضم میدونی بهت دچارم چطوری دور بشم از تو دلم پیش تو گیره هر جای دنیا که باشم دلم باز پیش تو میره ببین آسمون یه رنگه هر جای دنیا که باشی چطوری میتونی بد شی بری و از من جدا شی همه ی روزای رفت

اگه جایی دلت شکست اگه از زندگی خوردی رو دست قصه نخور یه راهی هست عیبی نداره هممون اینجا مسافریم همه اومدیم که یه روز بریم غصه خوردن به حالمون فایده نداره نرو شکستو یاد من نده مگه نمیبینی حالم واقعا بده پیشت بودم حالت ب

یه کم گیجم دل مُردم انگاری محکم از رو به رو خوردم تو کمی‌آروم من کمی‌داغون چه احساس بدی داریم هر دوتامون یکم گیجم افسرده یکی که تنها تو حبس خودش مرده یکی که بارون رفته از یادش یکی که تا صبح نمیبره خوابش یکم گیجم تصویرا تاره سرم سنگین و سیگار دوباره یه کامِ تلخُ یه بغض غمگین یه جای خالی با صدای آهنگی داره یادم که عاشقم با تو چقده نازه آخ الهی چشماتو نگیری از من که میمیرم از غم

نرو شکستو یاد من نده مگه نمیبینی حالم واقعا بده پیشت بودم حالت بد بود چرا نمیمونی الان حال من بده میخواستم ولی زوری نمیشد کاش هیچوقت اینجوری نمیشد اگه این همه خاطره نبود کلش الان درد دوری نمیشد کاش میشد مال من بودی دلم تنگه واسه با تو خندیدن با اینکه باهام بد شدی دلم تنگته هنوزم میگم دلخوشیم دیدن تو بود نیستی میکنم پیرهنتو بو زیر نور ماه تا صبح حرف زدن من و تو و باز دیدن طلوع

یه احساسی باید مونده باشه بی تردید یا بی رحمی به احساسم داری میخندی دارم میبینم اون روزیو که بی حرفی همون روزی که ساکت بودی و میرفتی نپرسیدی بعد تو این دلم چی میشه نگفتی قصمون عاقبتش چی میشه دوست دارمات این روزا سهم کی میشه تو این شبها که تنهام میمونه کی پیشت زمان میرفت ولی تموم نمیشد درد یه روزایی یه احساسی تلنگر زد یه روزایی باید مرد و تحمل کرد تو میخواستی بری کاریش نمیشد کرد میدونم کارت اون روزا مهم تر بود میدونم حق تو روزای بهتر بود بهم گفتی تحمل کن تا سال

تصویر تو از تو چشام خیلی وقته رفته با اینکه سرد شدم هنوز ندیدنت سخته کسی نیومده بجات بعد این همه وقته بدون تو الان روزام پر نقطه ضعفه من کنار تو خوشحالم با تو دنیارو دوس دارم بی تو روزام تیره و تارن همه آسونا دشوارن من کنار تو خوشحالم با تو دنیارو دوس دارم بی تو روزام تیره و تارن