آکوردهای امیر حسین افتخاری

میری اما خوب میدونی نه میتونم نه میتونی میری اما دل می مونه بی تو میشم من دیوونه یادمونه موجو ساحل آسمون صاف ماهِ کامل ساز و آتیش دود و دریا خیلی از ما دور فردا بارون تو رو به من داده دریا تو عمقِ چشماته پر میکشه دلم واست عمری تو قلبِ من جاته بارون تو رو به من داده دریا تو عمقِ چش

به روز و روزگارِ من ، تو دلبرا ستمگرى نگو که کافرم شدى ، به سجده هاى دیگرى نگو که میسپارى ام ، به خشمِ تند روزگار نگو که سرنوشتِ من ، شود مثالِ شهریار نگو که مبتلا کنى ، مرا به درد بى دوا نگو که حاجتِ منى ، شدى به دیگرى روا سرت به شانه هاى کیست ؟ تنِ ت

آنقدر می بنوشم از چشم به جای اشک شراب برون زند رها کند مرا از این سراب در غمت ناله های من رسیده تا به آسمان تو هم اگر شنیده ای بیا به پیش من بمان ای کاش به یادت آید لحظه های ناب بین ما به کی قسم بدم تو را فقط بگم نرو بمان ببار ای ابر طوفانی بر این بخت سیاهم

از سر کوچه سرک کشیدم همه را دیدمو تو را ندیدم ناگهان آمدی دلم تو را دید تو سر به زیر آمدی مرا ندیدی به عطر زلفت من را کشاندی به وصلت ای صنم من را رساندی چشمت به من افتاد ای داد بیداد یکباره تو هول شدی شال از سر افتاد کردی مرتب گیسوی خود را کردی پریشان مرا زیبا نگارا به عطر زلفت من را کشاندی به وصلت ای صنم من را رساندی

تو رفته و بعده تو نفس نمانده ست مرا ببین غم نبودنت کجا کشانده ست مرا رسیده ام بخاطرت به لحظه های بودنم نفس نفس بزن مرا در این نفس شمردها تو رفته ایو در سرم نمانده جز هوای تو شبیه سایه ام شدی نمی رسم به پای تو دوباره می زنه به این سر جنون گرفته ام دوباره انقلاب من دوباره کودتا تو

اخم تو مرگ است نمیخواهم بمیرم بر تو اسیرم نه می مانم نه میرم بر من به روی ان پخش کن خندیدنت را هرگز نگیر ای عشق از من دامنت را سردرگم و حیرانم ای بانو گل اندام باید ببوسم یا ببویم گردنت را جز شانه هایت تکیه گاه دیگرت نیست بر روی دوش من بریز این خرمنت را شرمنده خواهی کرد این پیراهنت را

از اون حالت گیسوی پریشان دل من شده حیران شدم مست دو چشمان غزل خان دلم را تو مرنجان عجب حجب و حیایی عجب صورت ماهی مپوشان رخ ماهت که تو تاج سرمایی حضرت یار ای یار دل عاشق شده انگار این عاشق دلبسته خود را تو مرنجان ای یار ای یار توام عاشق شدی انگار از روی خجالت

سر بزار روی شونه هام تا بگم آرام از غصه ها تا بگم چی اومد به سرم رفت چرا نازنین دلبرم امشو شراب مستی کار ما بود عشق و خدا و هستی یار ما بود شد رنگ زمستون نو بهار ما بزم مهر و جنون در دل به پا بود سینه لبریز از شور از وفا بود غم آمد به قلبم ای خدا چرا سوختم سوختم من از غم دل ا

باران تو بشور و ببر غم من را که غریبمو تشنه و تنها تو به داد دلم برس حالا برسم لب دریا ماهم دل عاشق خسته و زارم مانده در شب زلف نگارم من از این همه شهر گله دارم تو جانی و جهان من ای جاری به زبان من ای نبضم ضربان من وابسته اس به تو جان من